Οι νεοέλληνες που θέλουν να αποκαλούνται και
ρωμιοί και έλληνες, νομίζοντας ότι είναι το ίδιο, έχουν μια παγκόσμια
αποκλειστικότητα. Όσο και να ψάξει κανείς δεν πρόκειται να βρει άλλον λαό στον
πλανήτη, ο οποίος να υβρίζει τους προγόνους του.
Αυτό είναι
παγκόσμια πατέντα και την έχει μόνο ο νεορωμιός. Υπερηφανεύεται για τους
προγόνους του μόνο όταν…τον συμφέρει, για ότι δημιούργησαν εκείνοι, χωρίς να
σκέπτεται ότι τα δημιούργησαν εκείνοι και όχι αυτός, χωρίς να σκέπτεται, για
ποιο πράγμα θα είναι υπερήφανες για αυτόν οι μελλοντικές γενιές.
Υπερηφανεύεται
μόνο και μόνο διότι είναι απόγονος εκείνων, αλλά την άλλη στιγμή τους αποκαλεί
ειδωλολάτρες, και εκμεταλλευτές των δούλων, και ότι χωρίς τους δούλους δεν θα
είχε γεννηθεί εκείνος ο πολιτισμός.
Αυτά τα λένε όσοι θέλουν να κάνουν τους έξυπνους
στις παρέες τους, κάποιοι που με αλαζονεία επίσης παριστάνουν τους έξυπνους στα
καφενεία, χωρίς να έχουν ανοίξει στη ζωή τους ούτε ένα βιβλίο, και όλοι βέβαια,
τα έχουν ακούσει από δω κι από κει και από τον οποιοδήποτε τηλεοπτικό δημαγωγό,
ο οποίος κατευθύνει συνειδήσεις και έτσι πέφτουν στην παγίδα οι αδαείς. Η
υβριστική συμπεριφορά κατά των«ειδωλολατρών» ελλήνων έρχεται να κουμπώσει με
τους γνωστούς αναθεματισμούς. Μια επίσης παγκόσμια πρωτοτυπία.
Κανένας λαός στον πλανήτη όταν εκκλησιάζεται, δεν
ακούει αναθέματα, κατά των προγόνων του, πάρα μόνον οι νεοέλληνες. (βλ. Κυριακή
της Ορθοδοξίας) Και το γεγονός ότι πολλοί δεν καταλαβαίνουν τι ακούν, από
αυτούς που ξέρουν πολύ καλά τι λένε, αυτό το κάνει ακόμη χειρότερο.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι σε καμία άλλη
ορθόδοξη εκκλησία άλλου ορθόδοξου κράτους, δεν ψάλλοντα οι συγκεκριμένοι επτά
αναθεματισμοί κατά της ελληνικής αρχαιότητας, πάρα μόνο στο ρωμαίικο.
Το θέμα
της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα και η επισήμανση αυτού με σκοπό την υποβάθμιση
του αρχαίου κόσμου, έχει καταντήσει καραμέλα που κάποτε πρέπει να αποφασίσουν,
αυτοί που την χρησιμοποιούν, να την αποβάλουν, διότι έγινε άνοστη και χωρίς
ουσία, λόγω της πρόσβασης στην γνώση, μιας και δεν ζούμε πια στο βυζάντιο. Ας
δούμε το καθεστώς της δουλείας στον αρχαίο κόσμο, αρχίζοντας από την ανατολή.
Στην περσική αυτοκρατορία το καθεστώς ήταν καθαρά δεσποτικό, και όλοι, ΑΠΑΝΤΕΣ,
ήταν δούλοι του μεγάλου βασιλιά. Ακόμη και οι ανώτατοι αξιωματικοί. Οι τύχες
και οι ζωές όλων μα όλων ήταν στα χέρια ενός. Του βασιλιά, και δεν χρειάζεται
περεταίρω ανάλυση. Πάμε τώρα στην Ρώμη. Εάν κάποια Ρωμαία δέσποινα πλάγιαζε με
τον δούλο της, βιαίως ή όχι, δεν παρεπέμπετο «επί μοιχεία», ούτε παραπέμπετο ο
δούλος σε δική για βιασμό επειδή ο δούλος δεν εθεωρείτο άνθρωπος, αλλά «RES»,
δηλαδή ΠΡΑΓΜΑ. Στην Ρώμη, «Οι δούλοι εθεωρούντο πράγματα. Και τους
χρησιμοποιούσαν όπως ακριβώς τα ζώα. Ας δούμε τώρα τι ίσχυε στη Ελλάδα και
βέβαια στην Αθήνα. Ο δούλος ήταν υπό την προστασία και απολάμβανε την στοργή
του εργοδότη του, ως ισότιμο μέλος της οικογενείας.
Αν κάποιος δούλος είχε διαφορές με τον εργοδότη
του, η πολιτεία είχε την υποχρέωση να τον μεταθέσει σε άλλον, μακριά, από τον
προηγούμενο για λόγους προστασίας και ασφάλειας βεβαίως του δούλου. Οι δούλοι
όπως τους παρουσιάζουν οι αδαείς, αφήνεται να εννοηθεί ότι τους εκμεταλλευόταν
χωρίς να τους υπολογίζουν. Αν ήταν έτσι τότε θα τους ονόμαζαν σκλάβους, κάτι
εντελώς διαφορετικό και θα είχαν την αντιμετώπιση αυτή της Ρώμης. Αμειβόταν για
την εργασία τους, και ο μισθός τους ήταν ελάχιστα χαμηλότερος από αυτόν του
βουλευτή. Για συγκρίνετε τον μισθό του σημερινού βουλευτή με τον μισθό του
σημερινού δούλου, (χωρίς εισαγωγικά), της εργατικής τάξης… Οι εργασίες των
δούλων στην αρχαιότητα ήταν: Εργάτες, σε σπίτια, σε αγρούς, υπάλληλοι σε δημόσιες
υπηρεσίες, δεσμοφύλακες, λογιστές, αστυνόμοι, καθώς και παιδαγωγοί. Αυτά μπορεί
να τα βρει κανείς στο βιβλίο της ιστορίας, της πρώτης Γυμνασίου. Λοιπόν; Για
ποιους δούλους μιλάμε; Σύμφωνα με αυτά, οι δούλοι της αρχαίας Ελλάδος, είναι οι
αντίστοιχοι σημερινοί άνθρωποι της εργατικής τάξης, οι μπειμπυ σιτερ, ακόμη και
οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο που οι σημερινοί ζουν μια πραγματικότητα με αβέβαιο
μέλλον, και μια ζωή που οδεύει όλο και πιο κοντά στην πραγματική δουλεία.
Υπάρχει βέβαια το γεγονός ότι οι δούλοι της αρχαίας Ελλάδος, δεν είχαν το
δικαίωμα να αναμιγνύονται στα κοινά και ούτε είχαν δικαίωμα ψήφου. Ο ερευνητής
πρέπει να έχει πάντα στο νου του, ότι δεν πρέπει να κρίνει καταστάσεις του
παρελθόντος, σύμφωνα με τα κριτήρια, της σύγχρονης εποχής. Αναλογιστείτε μόνο
ότι οι γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές στις 11
Φεβρουαρίου του 1934.
Ας μη πιάσουμε το ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν θα
έπρεπε να πολιτεύονται σήμερα, ούτε το ότι η ψήφος ενός αρίστου ηθικού
οικογενειάρχη που νοιάζεται για το κοινό καλό, έχει την ίδια ισχύ με αυτήν του
λωποδύτη (χάριν της ισότητας) και καθορίζεται η πορεία της κοινωνίας. Και τώρα
όσοι υβρίζουν τους αρχαίους έλληνες, αποκαλώντας τους ειδωλολάτρες, ας αφήσουν
τις ηθικές κρίσεις και να δουν τι λέει η δεύτερη από τις δέκα εντολές: «Ου
ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη
γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη
λατρεύσεις αυτοίς». Ομοίωμα σημαίνει κατασκεύασμα όμοιο με κάποιο πρότυπο #
εικόνα #αντίτυπο # απεικόνισμα # ομοίως ποιηθέν # είδωλο. Γίνεται εδώ παράβαση
της εντολης, ναι ή όχι; «Ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς…»
Δεύτερη παράβαση στην ίδια εντολή. Ποιοί λοιπόν είναι ειδωλολάτρες; Μόνο τον
Ιουλιανό ξέρουν να αποκαλούν ειδωλολάτρη και παραβάτη. Ας σταθούμε λοιπόν
μπροστά σε έναν καθρέφτη για να δούμε καταπρόσωπο αυτόν που έχει (μικρό ή
μεγάλο) μέρος ευθύνης για την παρακμή του αισχίστου είδους που ζούμε σήμερα. Ας
προσπαθήσουμε να μαντέψουμε με τι τρόπο θα μας θυμούνται οι μελλοντικές γενιές,
αν μας θυμούνται. Και ας αφήσουμε τους αρχαίους στην ησυχία τους, αφού η
σύγκριση μαζί τους είναι εις βάρος μας. Η «λάσπη» που τους πετούμε [ας έχουμε
υπ όψιν μας ότι υπόκειται στον νόμο της βαρύτητας], δεν τους αγγίζει, διότι
βρίσκονται πολύ ψηλά στις συνειδήσεις, όλου του σκεπτόμενου κόσμου, είτε
ομολογείται είτε όχι
Πηγή: http://xemandrios1.blogspot.gr/2012/08/blog-post_2818.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου