ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!! ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!!!

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ  ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ!!!

Πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα.
Ενόσω δεν αναστηθή και αναστηλωθή το Πνεύμα,
αδύνατον να αρχίση η υπάρχουσα Ζωντανή Ελλάς.
Περικλής Γιαννόπουλος
(1870-1910)


Διά να είναι η Φυλή εις το χάλι που είναι, φανερόν οτι οι τωρινοί Έλληνες είσθε οι χειρότεροι που υπήρξαν ποτέ
Περικλής Γιαννόπουλος
1870-1910

Τό νά αυτοτιτλοφορείσαι "Ελλην" καί τό νά έχης συνείδηση τί αυτή η έννοια σημαίνει, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. "Ελλην" δέν είναι νά έχης ταυτότητα καί υπηκοότητα αυτού τού Κράτους πού θέλει, χωρίς νά τ' αξίζη, νά λέγεται "Ελλάς". "Ελλην" σημαίνει Φώς καί Πνεύμα. Σημαίνει Ανθρωπος καί Εξανθρωπιστής. Σημαίνει Αρετή καί Κάλος κι Ανδρεία. Σημαίνει Ελευθερία καί Δίκαιον καί σεβασμό Ετεροδόξων. "Ελλην" σημαίνει Αρμονία καί Ηθος καί Ερως γιά τήν Φύση καί τόν Κόσμο. Βαρύ τό φορτίο τής κληρονομιάς ενός τέτοιου ονόματος καί λίγοι έχουν τό δικαίωμα νά τό φέρουν.

Ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξε Ελλην! Ελάτρευσε τήν έννοια "Ελλάς" σέ όλη τήν πληρότητά της, τραγούδησε σέ μιά κοινωνία Κουφών, αυτήν τήν Ελλάδα, έζησε μιά ζωή γεμάτη από Ελλάδα καί πέθανε μ' έναν Ελληνοπρεπή, θυσιαστικό θάνατο - σάν Ηθοποιός Αρχαίας Τραγωδίας - φωταυγάζοντας στούς τυφλούς καί κραυγάζοντας στούς κουφούς τήν έννοια "Ελλάς". Γι' αυτά του τά εγκλήματα, καταδικάστηκε απ' αυτή τή μικρόψυχη κοινωνία τών τυφλών καί κουφών καί τό Ανθελληνικό, Χριστιανικό και Ρωμαϊκο κράτος, στή μέγιστη ποινή τής Λήθης, τήν οποία εκτίει ακόμη.

Οι Ιδέες του όμως ενέπνευσαν καί επέζησαν μέσα από τά έργα τών φίλων του: τού Κωστή Παλαμά, τού Ανδρέα Λασκαράτου, τής Μυρτιώτισας, τού Αγγελου Σικελιανού, τού Γρηγόρη Ξενόπουλου, τού Ιωνος Δραγούμη, τού Βλάσση Γαβριηλίδη, τού Πικιώνη καί πολλών άλλων. Ιδέες πού σημειοθέτησαν, εχάραξαν καί ευχήθηκαν αυτό που ο ίδιος έλεγε "Ελληνική Αναγέννηση".

Ο Περικλής Γιαννόπουλος εγεννήθη στήν Πάτρα, τόν Φεβρουάριο τού 1870. Ο πατέρας του ήταν Γιατρός καί κατήγετο από τό Μεσολόγγι. Η Μητέρα του από τήν αρχοντική Βυζαντινή οικογένεια τών Χαιρέτηδων. Μέλη αυτής τής οικογενείας, όπως ο παπούς του Θεόφραστος, έδωσαν τό όνομά τους στήν Κρητική επανάσταση τού 1841 (επανάσταση Χαιρέτη). Τά παιδικά του χρόνια στήν Πάτρα, ήταν χρόνια ευτυχισμένα κι ανέμελα, ενός παιδιού γεμάτου κίνηση καί ζωή. Η αγάπη γιά τή ζωή καί η ορμητική, νεανική απόλαυσή της ήταν και πάλι τό κύριο χαρακτηριστικό τών δύο χρόνων που σάν φοιτητής Ιατρικής, έζησε στό πολύβουο, κοσμοπολίτικο Παρίσι. Η σωματική του διάπλαση καί τό όμορφο πρόσωπο μέ τά γαλανά μάτια καί τό αγέρωχο, ανδροπρεπές ύφος, έκαναν τόση εντύπωση, ώστε, παρομοιάζοντάς τον μέ άγαλμα τού Πραξιτέλους, τού κόλησαν τό παρατσούκλι: "le Dieu Apollon". Ο Αγγελος Σικελιανός έγραψε γι' αυτήν τήν περίοδο τής ζωής του: "η νιότη του έπαιξε παράφορα, τόν αυλό, γιά νά χορέψουν μύριοι Σάτυροι, που εξέβγαιναν μπροστά του, μεθυσμένοι από τή ζέστα τού ήλιου". Μετά τόν θάνατο του πατέρα του καί τά οικονομικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν, επιστρέφει στήν Αθήνα καί γράφεται στή Νομική Σχολή, όπου όμως δέν φοίτησε ποτέ. Αρχισε διψασμένα καί μανιωδώς νά διαβάζει - λές κι ήθελε νά αναπληρώση τά χαμένα χρόνια που επέρασαν κι αυτά που θά 'ρχονταν καί δέν θά ζούσε. Έκανε μεταφράσεις Ευρωπαίων Κλασσικών καί κυρίως μελετούσε Αρχαίους Συγγραφείς. Προσπάθησε νά βρή στ' Αρχαία κείμενα, αυτήν τήν Ελληνουσία που γεννά Πνεύμα, γεννά Πολιτισμούς, γεννά Ανθρωποποιές αξίες. Μάζευε υπομονετικά καί μεθοδικά όλα αυτά τά στοιχεία καί τά μετέπλαθε στίς γνωστές "Περικλογιαννοπούλειες Ιδέες", πού άλλοι ειρωνεύτηκαν καί άλλους - τούς Νοούντες - ενθουσίασαν.  

Γιά τίς Ιδέες αυτές υπήρχαν πάντα πρόθυμες στήλες στίς εφημερίδες καί τά περιοδικά τής εποχής, νά τίς φιλοξενήσουν. Στόν Νουμά, τά Παναθήναια, τήν Ακρόπολη, τήν Εστία, τό Αστυ, κτλ. Πολλά άρθρα τά υπέγραφε μέ τ' όνομά του. Αλλα μέ πολλά ψευδώνυμα, οπως: Ονούφριος, Απολλώνιος, Λίνος, Μαίανδρος, κτλ. Τά τελευταία άρθρα του είχαν τήν υπογραφή "Θ. Θάνατος". Τά σημαντικότερα έργα του είναι: "Κριτική", "Ελληνική Γραμμή", "Ελληνικόν Χρώμα", "Σύγχρονος Ζωγραφική", "Πρός τούς Καλλιτέχνας μας" καί τά τελευταία του: "Νέον Πνεύμα" καί "Εκκλησις πρός τό Πανελλήνιον κοινόν".

Τό ύφος τών άρθρων του ήταν πάντα επιθετικό. Κεντούσε καί ξυπνούσε ναρκωμένες συνειδήσεις, αλλά κυρίως απέπνεε "Ελλάδα". Γιά τά έργα του έγραψε ο Παλαμάς: "Μιά πνοή πνέει μέσα τους πλατειά συνθετική. Ανοίγει παράθυρα, δείχνει ορίζοντες, σπέρνει στοχασμούς, υποβάλλει ιδέες, κηρύχνει αλήθειες, ξυπνάει τήν Ιστορία, γαργαλίζει τήν περιέργεια, τεντώνει τά μάτια τής Κριτικής. Η ρητορική του είναι καί η Αρετή του καί η Αμαρτία του".

Τά πρώτα του έργα, όπως "Ελληνική Γραμμή", "Ελληνικόν Χρώμα", κτλ., ήταν κυρίως αισθητικά. Ηταν μιά Ιδεαλιστική θεώρηση τών Αξιών καί τών Τεχνικών που θά έπρεπε νά διέπουν τήν Αρχιτεκτονική, τήν Ζωγραφική, τήν Γλυπτική. Μιά θεώρηση τής ιδιαιτερότητος, τής Αρμονίας καί τής Πνευματόχρωας αισθητικής που μοναδικά προβάλλει η Ελληνική Φύσις καί τό Ελληνικό Φώς.

Ο Γιαννόπουλος οραματίστηκε ένα σύστημα Ελληνικής Κοσμοθεωρήσεως καί Βιοθεωρήσεως τό οποίο αγκαλιάζει κι εξετάζει κάθε πτυχή τού Ελληνικού Βίου - Πνευματική, Ηθική, Αισθητική, Πολιτική, ακόμη καί Μεταφυσική - καί χαράζει κατευθύνσεις εξελίξεων στό Μέλλον. Ο Γρηγ. Ξενόπουλος γράφει σχετικά: "Καί ό,τι κάμνει διά τήν Ζωγραφικήν, τό αυτό καί μέ τήν Αρχιτεκτονικήν, Γλυπτικήν, ποίησιν, Διήγημα, Δράμα, Γλώσσαν, κτλ.. Εξετάζει πώς είναι έκαστον καί μάς διδάσκει πώς έπρεπε νά είναι. Καί ολίγον κατ' ολίγον, αρχίζων από τήν Τέχνην, περών εις τήν Γλώσσαν, προχωρών εις τήν Κοινωνίαν καί καταλήγων εις τήν Πολιτείαν συμπληρώνει εν σύστημα καθολικής Ελληνικής αναγεννήσεως, πάντοτε επί τη βασει τής ιδίας αρχής καί βάσεως, φύσει δέ Μεγαλοϊδεάτης μέ πίστιν ακλόνητον εις τήν αξίαν καί δύναμιν τής αθανάτου Φυλής, καταστρώνει τό μέγα σχέδιον καί ρίπτει τό στερεόν θεμέλιον τού ονειρευμένου του Νεοελληνικού Πολιτισμού, μεγάλου ως ο Αρχαίος, μεγαλυτέρου από κάθε άλλον σημερινόν". Περιφρονεί κάθε ξενόφερτο καί κάθε ξενομανές καί μόνο μίσος, συμφέροντα κι εχθρότητα, βλέπει στή συμπεριφορά τών ξένων (πόσο επίκαιρα καί σήμερα όλα αυτά, μετά από 80 χρόνια που τίποτε δέν άλλαξε!) απέναντι τής Ελλάδος, τούς οποίους γενικά καλεί Φράγκους. "Οταν δέν εκτελούμεν τόν εκπολιτιστικόν προορισμόν μας, μάς βρίζουν οι Φράγκοι. Οταν τόν εκτελούμεν, τόν αρνούνται καί πάλιν μάς βρίζουν". Καί αλλού: "Ο Ελληνισμός από καταβολής Κόσμου δέν είχε καμμίαν ημέραν ΣΚΟΤΕΙΝΗΝ καί ούτε ένα δευτερόλεπτον δυνάμενον νά παραβληθή πρός τά Φραγκικά Μεσαιωνικά Σκότη. Ητο, είναι καί θά είναι ολόκληρος πάντα καί εν αποσυνθέσει ακόμη, ΦΩΤΕΙΝΟΤΑΤΟΣ. Ο Φραγκόκοσμος ατίμως ηθέλησε νά εξαπλώση τό δικό του Σκοτάδι καί εφ' ημών". Πιστεύει ότι μόνη η Ελλάς μέ τίς αναλείωτες Αξίες τού Πολιτισμού της, είναι δυνατόν νά παράγη ανθρώπους καί ότι η σχέσις Ελληνικής Γής πρός τόν Έλληνα Ανθρωπο, δέν είναι σχέσις Φυσική, αλλά Μεταφυσική, Θεία, ανεξήγητη. Τό Μέγα Θαύμα καί τό Μέγα Μυστήριον! Κι ο Εξανθρωπισμός τής Οικουμένης είναι η αποστολή τής Ελληνικής Ψυχής. Τρείς είναι οι αναβαθμοί τών "Περικλογιαννοπούλειων" Ιδεών, κατά τόν Δημήτριο Βεζάνη: Ο πρώτος, η αφύπνιση τού Εθνους, η προσπάθεια δηλαδή ν' αποκτήση τό Έθνος συνείδηση εαυτού καί αποστολής του. Ο δεύτερος, η δημιουργεία ενός μεγάλου Κράτους, που νά περιλαμβάνη όλους τούς Ελληνες καί όλα τά Ελληνικά εδάφη. Κι ο τρίτος, η πρός τά έξω ακτινοβολία τού Ελληνισμού, που ονομάζει Εξανθρωπισμό κι Εξελληνισμό τής Οικουμένης. Φωναζει στούς πάντες: "Εχετε υπεράνθρωπα καθήκοντα νά εκτελέσητε. Χωρίς νά τά εκτελέσητε δέν έχετε κανέν δικαίωμα νά φέρετε τό όνομα ΕΛΛΗΝ".

Είχε βαθειά κι ακράδαντη πίστη ότι ο Ελληνικός Πυρήν παραμένει ακέραιος στό βάθος κάθε Ελληνος, ακόμη κι αυτού τού σημερινού τής καταπτώσεως. Έλεγε ότι καί μόνο η χρησιμοποίηση από τούς Ελληνες τού υβριστικού επιθέτου "Ρωμηός", αρκεί γιά νά δείξη τό μέγεθος αυτής τής καταπτώσεως. Επιτακτική ανάγκη λοιπόν γιά τό Έθνος, να ξαναγίνη ο "Ρωμηός", Ελλην!

Λίγο πρίν από τόν θάνατό του, τόν είχε κυριέυσει μιά μεγάλη απογοήτευση που δέν μπορούσε νά μεταδώση στούς άλλους, τούς πολλούς, όπως ήθελε, αυτόν τόν ασίγαστο καί ακράτητο Ελληνισμό, που έκαιγε μέσα του. Εκτός από λίγα φωτισμένα μυαλά, τό μεγάλο Κοινό αδιαφόρησε γιά τό κήρυγμα καί τίς ιδέες του. "Πρέπει νά γίνω Πρακτικός" έλεγε στούς φίλους του, "Πρέπει νά κάνω κάτι τό Πρακτικόν". Καί τό έκανε.

Τό πρωΐ τής 10ης Απριλίου τού 1910, έβρεχε πολύ. Ο Περικλής Γιαννόπουλος, ντυμένος στά ολόλευκα, πήγε μέ αμάξι στό Σκαραμαγκά. Εκεί, αφού έφαγε σέ παρακείμενο Χάνι, εζήτησε από τόν αμαξά νά ξεζέψη ένα λευκό άλογο. Τό καβάλησε, χωρίς σέλα καί αναβατήρες, καί προχώρησε πρός τήν ακτή. Εκεί, αλείφτηκε αρώματα, στεφανώθηκε μέ αγριολούλουδα καί κάλπασε πρός τά κύματα, μέσα στήν ανοιξιάτικη βροχή. Σάν έφθασε έτσι καβάλα στά βαθειά, γύρισε τό άλογο πρός τήν ακτή καί κρατώντας μέ τό ένα χέρι τά χαλινάρια, πυροβόλησε μέ τ' άλλο στόν κρόταφο καί χάθηκε μέσα στούς αφρούς τών κυμάτων, ενώ τό άλογο ξαναγύριζε ρουθουνίζοντας στήν ακτή.

Μετά από δύο εβδομάδες, η θάλασσα έβγαλε τό πτώμα του στήν Ιερή γή τής Ελευσίνας. Εκεί καί ετάφη, μέ Πρωθυπουργική εντολή - όχι επειδή σκέφτηκαν ότι σ' αυτήν τήν ιερή γή, άρμοζε νά ταφή ένας τόσο άξιος Ελληνας, αλλά γιά τόν φόβο πιθανών επεισοδίων  στήν κηδεία του, στήν Αθήνα, από τούς φίλους του. Στό πορτοφόλι του βρέθηκε ένας οβολός, που σάν Ελληνας θά πλήρωνε στόν Χάρο γιά νά τόν περάση από τήν λίμνη Αχερουσία στά Ηλύσια πεδία!

Στόν χαμό του έκλαψαν οι Φίλοι του, μέ τήν σπαράσουσα μά καί μελωδική δύναμη τού ποιητικού τους λόγου:

Ο Κωστής Παλαμάς:

"Πάει κι ο Αντίνοος έφηβος κι ο πιό λαμπρός που ζούσε

μέ τό όραμα ημερόφαντον ανάστασης ως πέρα

μιάς ομορφιάς Ελλήνισσας, απάνου από τά λόγια,

καί που γοργά τή ζήση του που ζούσε ανάμεσό μας,

καί ξαφνικά, τήν τράβηξε μέσ' από μάς καί φεύγει,

καθώς τραβάς τό χέρι σου νά μή σού τό μολέψη

τό χέρι κάποιου ανάξιου μέ τό χαιρετισμό του."

Ο Μ. Μαλακάσης:

"Τώρα σ' ευλάβεια μνήμης, ω Απολλώνιε ζήσε,

Νέος μαζί κι Αρχαίος - μιά λύπη, μιά χαρά -

Σάν απ' τόν Πραξιτέλη μαρμαρωμένος νά είσαι

Καί σάν ζωγραφισμένος απ' τό Λα-Γκανταρά."

Η Μυρτιώτισσα:

"...Ευγενικέ μας φίλε, η ωραία μορφή σου

ήταν γιά μάς γλυκειά παρηγοριά,

κι ήξερε ν' ανασταίν' η δυνατή ψυχή σου

όλα τά νεκρωμένα μας ιδανικά.

...Ηρθα νά ιδώ τήν άνοιξη - μάς έλεγες στερνά -

γι' αυτήν μονάχα ήρθα στήν ζωή.

Τήν είδα, τήν κατάλαβα, τής ρούφηξα τά μυστικά,

τώρα ξαναγυρίζω στή σιγή."

Ο Αγγελος Σικελιανός:

"...Κι έφερε η φήμη (ας ήταν μέ τού στίχου

μονάχα τήν ευγένεια νά σηκώση

τού θανάτου τόν πέπλο) πώς καταίβη

σέ άλογο απάνω, στό καθάριο κύμα

καί πώς τό στόλισε μ' ανθούς, κι εκείνος

πώς μ' αγριολούλουδα νεκροστολίστη.

Καί μπροστά στού πελάγου τά ζαφείρια

καί μπροστά στήν αρίθμητην ανάσα,

τού αρμυρού καί ηλιόλουστου αγέρα,

τό άλογο εκέντησε μπροστά στό κύμα,

σά μπρός σ' εμπόδιο, π' άλλαζε τού ανέμου

η πλήθια πνοή καί που όσο άν απλωνόταν

συντριμμένο στόν άμμο, ολόρτο πάλι,

φουσκωμένον ανέβαινεν ορμώντας.

Φωτιά δέ θά ν' ανάψωμε, στόν όχτο

τόν έρμο τούτο, τού κορμιού τού ωραίου

τή στάχτη γιά νά πάρωμε. Τό κύμα

δέν τόν εξέβρασε, ως τόν αδελφό του

τόν Σέλεϋ, μές στών φίλων του τά χέρια.

Καί κανείς στή φωτιά δέ θά νά σκύψη,

μέ τολμηρό τό χέρι, τήν καρδιά του

νά ξεσηκώση μέσα από τή στάχτη

καί μέ σέβας Ιερό, νά τηνε δείξη

στό μοναχό της τόν κριτή, τόν Ηλιο!".

"Τίς ήτο ο Περικλής Γιαννόπουλος ο θαλασσοκτονήσας; Τίς δύναται νά τό ειπή; Ο γράφων, όστις τόν εγνώρισε από εικσαετίας, τόσον ήτο εις θέσιν νά τόν καταλάβη, όσον ένας γάϊδαρος γκαρίζων δύναται νά αντιληφθή Μπετόβεν. Δι' εμέ ήτο ο εξοχώτερος τών νέων Ελλήνων". Μέ αυτήν, τήν τελευταία, επιγραμματική φράση τού Βλάσση Γαβριηλίδη, θέλω νά τελειώσω κι εγώ τήν δική μου, σύντομη - καί σίγουρα ελλειπή - αναφορά μνήμης σ' αυτόν τόν σκόπιμα καί υποβολιμαία, άγνωστο γιά τούς πολλούς, "εξoχώτερο τών νέων Ελλήνων".

Πηγή: apollonios.pblogs.gr

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ No 1

http://nottochurch.blogspot.gr/2015/11/1.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ Νο 2

http://nottochurch.blogspot.gr/2016/01/2.html

Βιβλίο "Ελλάς στον Τάφο του Χριστιανισμού: Χριστιανισμός και Εκκλησία: Όλη η Αλήθεια"

https://nottochurch.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html

Φρίντριχ Νίτσε - "Ο Αντίχριστος"

Μια σύντομη επίσκεψη σ’ ένα φρενοκομείο δίνει μια αναμφισβήτητη απόδειξη για το ότι η πίστη κάνει τους ανθρώπους μακάριους μόνο σ’ ορισμένες περιστάσεις· για το ότι η μακαριότητα δεν μετατρέπει μια παγιωμένη ιδέα σε αληθή ιδέα, και για το ότι η πίστη δεν κινεί βουνά, αλλά υψώνει βουνά εκεί που δεν υπάρχουν. Σίγουρα η επίσκεψη αυτή δεν θα έπειθε έναν ιερέα· γιατί αυτός δεν δέχεται, από ένστικτο, ότι η αρρώστια είναι αρρώστια, ότι το φρενοκομείο είναι φρενοκομείο. Ο Χριστιανισμός χρειάζεται την αρρώστια όπως ο αρχαίος Ελληνισμός χρειάζεται μια υπεραφθονία υγείας. Να κάνεις τους ανθρώπους άρρωστους· αυτός είναι ο αληθινός κρυφός σκοπός ολόκληρου του συστήματος των λυτρωτικών μεθόδων της Εκκλησίας. Και η Εκκλησία η ίδια, δεν είναι το καθολικό φρενοκομείο ως έσχατο ιδεώδες; Η γη ολόκληρη ένα φρενοκομείο;

Φρίντριχ Νίτσε - "Ο Αντίχριστος"

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ No 1

http://nottochurch.blogspot.gr/2015/11/1.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ Νο 2

http://nottochurch.blogspot.gr/2016/01/2.html

Βιβλίο "Ελλάς στον Τάφο του Χριστιανισμού: Χριστιανισμός και Εκκλησία: Όλη η Αλήθεια"

https://nottochurch.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html

«Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ» 29/05/1453

Mixalis Kitriniaris
«Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ» 29/05/1453
……………………………………………….
Οι τελευταίοι υπερασπιστές της πόλης δεν ήταν Ρωμιοί ( = Έλληνες). Διότι οι Ρωμιοί, δεν κούνησαν καν τα χεράκια τους (σύμφωνα με τον χρονικογράφο Φραντζή). Χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά έκλαιγαν και παρακαλούσαν τον Θεό να τους λυπηθεί και να μην τους αφήσει να πέσουν στα χέρια των αλλοθρήσκων και περίμεναν ουρανόθεν τη βοήθεια της Παναγίας – που όπως ήταν φυσικό δεν ήλθε ποτέ!!!

Έχουμε και λέμε:
– Όλοι οι υπερασπιστές της πόλης ήταν 7.000 Γενουάτες,
υπό την αρχηγία του Ιουστίνη.
– Όταν ο προδομένος, από όλους (παπαδαριο και Δυτικούς) Βασιλιάς Κωνσταντίνος, ζήτησε κατάλογο με εθελοντές να υπερασπιστούν την Πόλη, ΑΠΑΝΤΕΣ ηταν ΑΠΟΝΤΕΣ, οι Ρωμιοί και λοιποί φέρελπις νέοι, έτρεφαν ΚΑΡΓΑ κώλους στις μονές και τις εκκλησιές, αρνούμενοι την υπεράσπισή της, ενώ άλλοι πολιορκούσαν την πόλη μαζί με τους Οθωμανούς μισθοφορικά !!!

Σκληρή η Αλήθεια – για ευπεψία, να μασηθεί καλά !

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ No 1

http://nottochurch.blogspot.gr/2015/11/1.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ Νο 2

http://nottochurch.blogspot.gr/2016/01/2.html

Βιβλίο "Ελλάς στον Τάφο του Χριστιανισμού: Χριστιανισμός και Εκκλησία: Όλη η Αλήθεια"

https://nottochurch.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html

Θεοδοσιανός κώδικας (κατά Ελλήνων)!

«Αυτά τα άτομα που έχουν μολυνθεί από την ψευδή πίστη των ειδωλολατρών ή έχουν συμμετάσχει στις εγκληματικές ειδωλολατρικές τελέσεις, δηλαδή οι Εθνικοί, δεν θα γίνονται δεκτοί στην υπηρεσία Μας και δεν θα τιμούνται με διοικητικά ή δικαστικά αξιώματα».

(316 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Ονώριος και Θεοδόσιος «Προς Αυρηλιανό, Έπαρχο Πραιτωρίου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 21)

«Ας σταματήσει η ψευδής πίστη και ας καταργηθεί η παραφροσύνη των θυσιών. Γιατί αν κάποιος, παραβιάζοντας το νόμο του Θείου Αυτοκράτορα, του πατέρα μας, και την εντολή της Ευσπλαχνίας μας, τολμήσει να τελέσει θυσίες, θα τιμωρηθεί παρ’ αυτά με την επιβολή της ποινής που του ταιριάζει».

(341 μ.κ.ε. Κώνστας (γιος του Μ. Κωνσταντίνου), «Προς Μαδαλιανόν, Βοηθό Έπαρχο Διοικήσεως», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16, 10, 2)

                                                                                          

«Αν και η ψευδής πίστη έχει ξεριζωθεί, επιθυμούμε οι Ναοί που ευρίσκονται εκτός των τειχών της πόλεως να παραμείνουν άθικτοι. Γιατί καθώς κάποια αθλητικά παιγνίδια ή αγωνίσματα σχετίζονται με τους Ναούς, δεν πρέπει να τους εξαφανίσουμε αφού σε αυτούς οφείλεται η τέλεση εορτών που διασκεδάζουν τον λαό της Ρώμης».

(346 μ.κ.ε. Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος «Προς Κατουλλίνον, Έπαρχο της Πόλεως», Θεοδοσιανός Κώδιξ 16, 10, 3).

«Να κλείσουν αμέσως σε όλους τους τόπους και τις πόλεις οι Εθνικοί Ναοί και ν’ απαγορευθεί η είσοδος σε αυτούς, ώστε να μην μπορούν οι άθλιοι ν’ ανοσιουργήσουν. Θέλουμε επίσης να απέχουν όλοι από τις θυσίες. Αν όμως κάποιος διαπράξει αυτό το αδίκημα, θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. Διατάσσουμε επίσης να περιέρχεται στο αυτοκρατορικό ταμείο η περιουσία αυτών που θα θανατώνονται. Η ίδια ποινή θα επιβάλλεται και στους διοικητές των επαρχιών που θ’ αμελήσουν να τιμωρήσουν τέτοια αδικήματα».

(356 μ.κ.ε. Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος, «Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16, 10, 4)

«Αν κάποιος παράφρων ή ιερόσυλος επιδοθεί στις απαγορευμένες θυσίες, ασχέτως αν είναι ημερήσιες ή νυκτερινές, αν αναζητήσει συμβουλές γι’ αβέβαια ζητήματα και αν υποθέσει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ή να επισκεφθεί κάποιον Ναό για να διαπράξει αυτά τα εγκλήματα, να γνωρίζει ότι θα τιμωρηθεί με θανάτωση και κατάσχεση της περιουσίας του, διότι εμείς με τις δίκαιες αποφάσεις μας έχουμε ορίσει ο Θεός να λατρεύεται με αγνές προσευχές και όχι να εξευτελίζεται με βέβηλα άσματα».

(381 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος, εκδίδουν έδικτο «Προς Φλόρον, Έπαρχο του Πραιτωρίου Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16, 10, 7)

«Δεν θα μολυνθεί κανείς με θυσίες και δεν θα σφάξει αθώο ζώο. Κανείς δεν θα πλησιάσει τα ιερά ή τους ναούς, ούτε και θα τιμήσει εικόνες κατασκευασμένες από ανθρώπινα χέρια, διότι θα είναι ένοχος με βάση τους ανθρώπινους και θείους νόμους. Και οι δικαστές ακόμη δεσμεύονται απ’ αυτούς τους νόμους και αν κάποιος απ’ αυτούς συμμετάσχει σε ειδωλολατρικές τελετές, περνώντας σε κατώφλι ναού με σκοπό την λατρεία, οπουδήποτε κι αν συμβεί -σε πόλη ή στην διάρκεια ταξιδιού-, θα πληρώσει αμέσως δεκαπέντε χρυσές λίβρες και το προσωπικό του θα πληρώσει ένα ανάλογο ποσό, εκτός κι αν αντισταθούν στο δικαστή και τον καταγγείλουν αμέσως δημοσίως. Όσοι είναι αξιωματούχοι, ή ηγεμόνες θα πληρώνουν πρόστιμο τεσσάρων χρυσών λιβρών και ανάλογο ποσό οι σύνοδοί του».

(391 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός και Θεοδόσιος «Προς Αλβίνο, Έπαρχο Πραιτωρίου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10, 10 )

«Κανείς δεν επιτρέπεται να θυσιάζει, να περιφέρεται στους Ναούς ή ν’ αποδίδει εκεί τιμές. Όλοι ν’ αποδεχθούν ότι ο νόμος μας τους απαγορεύει την άνομο είσοδό τους στους Ναούς, ώστε αν κάποιος πράξει κάτι σχετικό με θεούς ή τελετές, παραβαίνοντας την απαγόρευση αυτή, δεν θα αποφύγει την τιμωρία, ούτε θα τύχει ελέους από τις αρχές».

(16 Ιουνίου 391 μ.κ.ε. Αυτοκρατορικό έδικτο «Προς Ευάγριο, Αυτοκρατορικό Έπαρχο και Ρωμανό, Αυτοκρατορικό Επιτετραμμένο Αιγύπτου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16. 10. 11)

«Κανείς απολύτως, ασχέτως της κοινωνικής τάξεως που προέρχεται ή της ιεραρχικής βαθμίδος που κατέχει, ασχέτως αν κατέχει κάποιο αξίωμα ή έχει αποσυρθεί από αυτό, ασχέτως αν είναι ισχυρός λόγω της καταγωγής του ή ταπεινός ως προς την γενεά του, ασχέτως της οικονομικής του καταστάσεως και της νομικής του υποστάσεως, σε κανέναν τόπο και σε καμμία πόλη, δεν επιτρέπεται να θυσιάσει σε άψυχα αγάλματα. Ούτε και θα τιμήσει, διαπράττοντας κρυφίως στην οικία του αυτή την κακουργία, με πυρά τους Θεούς Λάρητες, με σπονδή οίνου την Θεά Τύχη ή με αρώματα τους Θεούς Πενάτες. Ούτε θα τους ανάψει λυχνάρια, ούτε θα τους κάψει λιβάνι, ούτε θ’ αναρτήσει προς τιμήν τους στεφάνους. Αν τολμήσει κανείς να κάνει άνομο θυσία και να συμβουλευθεί τα σπλάχνα του σφαγίου, προτρέπονται άπαντες να τον καταγγείλουν δημοσίως, όπως είθισται να γίνεται και με τους ενόχους εσχάτης προδοσίας, ώστε να τιμωρηθεί με την πρέπουσα σκληρή τιμωρία, παρ’ όλο που δεν έχει διαπράξει τίποτε ενάντιο ή σχετικό με την ασφάλεια του αυτοκράτορος. Διότι είναι από μόνο του κακούργημα το να θέλει κάποιος να παραβιάσει τους νόμους της φύσεως και να διερευνήσει απαγορευμένα ζητήματα, ν’ ανακαλύψει κρυμμένα μυστικά, ν’ αποτολμήσει απαράδεκτες ενέργειες, να επιδιώξει να μάθει πώς θα εξελιχθεί ο βίος κάποιου άλλου ή να προβλέψει τον θάνατο ενός τρίτου προσώπου.

Και αν κανείς αποδώσει τιμές, ανάπτοντας εμπρός από αυτά λιβάνι, σε φθαρτά αγάλματα κατασκευασμένα από ανθρώπινο χέρι, και αν κατά τρόπο γελοίο νοιώσει σέβας για τα ομοιώματα που ο ίδιος έχει κατασκευάσει, ή αν τυλίξει με γιρλάντες κάποιο δένδρο ή αν υψώσει βωμό με υλικά που ο ίδιος έχει σηκώσει από την γη, ή αν προσπαθήσει να τιμήσει αγάλματα αφιερωμένα στην ματαιότητα με αναθήματα, έστω και ταπεινά αφού και τέτοια ακόμη αποτελούν προσβολή κατά της θρησκείας μας, θα τιμωρηθεί με κατάσχεση της οικίας ή του οικοπέδου στο οποίο απεδείχθη ότι τιμήθηκε η ειδωλολατρική δεισιδαιμονία…».

Διατάσσουμε ότι τα μέρη που έχουν μολυνθεί από καπνό λιβανιού, αν ανήκουν βεβαίως σ’ αυτούς που έκαιγαν το λιβάνι, θα περιέλθουν στην αυτοκρατορική περιουσία. Αν όμως επιχειρήσει κάποιος να τελέσει θυσία σε δημοσίους ναούς και ιερά, ή σε κτίρια και αγρούς που ανήκουν σε άλλους, και αν αποδειχθεί ότι τέτοια μέρη καταπατήθηκαν εν αγνοία του ιδιοκτήτη τους, ο δράστης θα υποχρεωθεί να πληρώσει πρόστιμο είκοσι πέντε χρυσών λιβρών. Αν οποιοσδήποτε γίνει συνεργός σε τέτοια πράξη, θα τιμωρηθεί με ίδιο τρόπο με αυτόν που διέπραξε το έγκλημα. Επιθυμούμε το διάταγμα αυτό να επιβληθεί απ’ τους δικαστές, υπερασπιστές και τους βουλευτές των πόλεων.

Οι πληροφορίες απ’ τους υπερασπιστές και βουλευτές πρέπει να δοθούν αμέσως για να φτάσουν γρήγορα στα δικαστήρια, οπότε τα εγκλήματα αυτά να τιμωρούνται αμέσως. Επιπλέον, αν οι υπερασπιστές ή οι βουλευτές θεωρήσουν ότι ένα τέτοιο αδίκημα πρέπει να συγκαλυφθεί, για να γίνει χάρη σε κάποιους, ή αν το αδίκημα παραβλεφθεί από απροσεξία, θα είναι οι ίδιοι υπόλογοι στον οργισμένο δικαστή. Κι αν οι δικαστές πληροφορηθούν για τέτοια εγκλήματα και μεταθέσουν την τιμωρία, συνεργώντας έτσι με τους δράστες, θα πληρώσουν πρόστιμο τριάντα χρυσών λιβρών. Παρόμοια τιμωρία θα έχει και το προσωπικό τους.

(8 Νοεμβρίου 392 μ.κ.ε. Θεοδόσιος, Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Ρουφίνο, Έπαρχο Πραιτωρίου Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 16. 10. 12)

«Κανείς δεν θα έχει ποτέ το δικαίωμα να επισκεφθεί ναούς ή ιερά, όπου κι αν βρίσκονται, ή να τελέσει μιαρές θυσίες. Συνεπώς, ας μην προσπαθήσει κανείς να απομακρυνθεί απ’ το δόγμα της Εκκλησίας. Πρέπει να τηρούνται οι κανόνες που θεσπίσαμε Εμείς πρόσφατα, και να μην τολμούν να παραβλέψουν τα διατάγματα των παλαιών αυτοκρατόρων που αναφέρονται στους αιρετικούς και στους ειδωλολάτρες. Ας ξέρουν πως οτιδήποτε έχει θεσπιστεί εναντίον τους απ’ τον πατέρα Μας, που τώρα είναι μεταξύ των αγίων, είτε αυτό ορίζει τιμωρία είτε πρόστιμο, τώρα θα εφαρμοστεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα.

Επίσης, ας γνωρίζουν οι διοικητές των επαρχιών με τους ακόλουθούς τους, οι επικεφαλείς των βουλευτών, οι υπερασπιστές των κοινοτήτων, μαζί με τους βουλευτές και τους διαχειριστές των αυτοκρατορικών Μας κτημάτων, πως αν μάθουμε ότι γίνονται συγκεντρώσεις ειδωλολατρικές στα κτήματα αυτά -χωρίς το φόβο της απώλειας της περιουσίας των, αφού αυτά τα κτήματα δεν μπορούν να προσαρτηθούν στο αυτοκρατορικό ταμείο, διότι ήδη ανήκουν εις αυτόν- , ότι αν έχουν επιχειρήσει τέτοιο αδίκημα, αντίθετα σε αυτό που έχουμε ορίσει, και αν ο δράστης δεν τιμωρήθηκε αμέσως τη στιγμή που τα διέπραττε αυτά, τα πρόσωπα αυτά θα υπόκεινται σε όλες τις απώλειες περιουσιών και τις τιμωρίες που ορίζονται απ’ τα παλαιά διατάγματα.

Ειδικότερα όμως με το νόμο αυτό ορίζουμε και επικυρώνουμε πιο αυστηρές τιμωρίες κατά των διοικητών. Γιατί αν όλες οι προαναφερθείς νόμοι δεν εφαρμοστούν με επιμέλεια και προσοχή, οι διοικητές θα πληρώσουν όχι μόνο το πρόστιμο που είχε οριστεί εναντίον τους, αλλά αυτό που είχε θεσπιστεί εναντίον των δραστών. Ωστόσο αυτά τα πρόστιμα δεν θα ανακαλούνται στην περίπτωση προσώπων που τιμωρήθηκαν δίκαια με την επιβολή αυτών των προστίμων, εξαιτίας της ιεροσυλίας τους».

(395 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Ρουφίνο, Έπαρχο Πραιτωρίου Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 13)

«Τα προνόμια που είχαν δοθεί με τους παλιούς νόμους σε ιερείς, μινίστρους, πρεφέκτους ή ιεροφάντες των παλαιών μυστηρίων, γνωστούς με αυτά ή άλλα ονόματα, θα καταργηθούν εντελώς. Τα πρόσωπα αυτά δεν θα είναι μεταξύ των τυχερών που προστατεύονται με τέτοια προνόμια, αφού τα επαγγέλματά τους είναι παράνομα».

(396 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Καισάριο, Έπαρχο Πραιτωρίου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 14)

«Όσοι ναοί βρίσκονται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες».

(399 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος «Προς Ευτυχιανόν, Έπαρχο Πραιτωρίου», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 16)

«Απαγορεύεται σε όλους να επιμένουν σε άθλιες ειδωλολατρικές απόψεις, να προσφέρουν καταραμένες θυσίες και να συμμετάσχουν σε άλλες καταδικασμένες, με παλαιότερες αποφάσεις, τελετές. Διατάσσουμε ότι όλα τα ιερά και οι ναοί τους, που βρίσκονται ακόμη άθικτα, θα καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και θα εξαγνιστούν με ύψωση εκκλησίας. Ας γνωρίσουν όλοι ότι αν, με αποδείξεις και ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί ότι κάποιος έχει παραβιάσει το νόμο αυτό, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου».

(14 Νοεμβρίου 435 μ.κ.ε. Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός «Προς Ισίδωρον, Έπαρχο Πραιτωρίου της Ανατολής», Θεοδοσιανός Κώδιξ, 10. 25)

Πηγή: http://www.phorum.gr/viewtopic.php;f=8&t=256468

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ No 1

http://nottochurch.blogspot.gr/2015/11/1.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ Νο 2

http://nottochurch.blogspot.gr/2016/01/2.html

Βιβλίο "Ελλάς στον Τάφο του Χριστιανισμού: Χριστιανισμός και Εκκλησία: Όλη η Αλήθεια"

https://nottochurch.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html

ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ Η ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ!!

Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΠΑΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ!! ΕΙΠΕ ΟΤΙ   ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ!!ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΑΥΤΟ ΜΠΙΖΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΖΗΤΗΣΕ Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ!!ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΠΡΟΣΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ!! (σ.δ.ι.: όλοι άνθρωποι είναι αδέλφια μεταξύ τους. με τα ζώα και τα ψάρια είμαστε αδέλφια. με τους πρώτο-μονοκύτταρους και πρώτο-πολυκύτταρους οργανισμούς έχουμε συγγένεια. προερχόμαστε από τα ζώα και τα ψάρια. προερχόμαστε από τους πρώτο-μονοκύτταρους και πρώτο-πολυκύτταρους οργανισμούς. με τη γη και το σύμπαν έχουμε συγγένεια, προερχόμαστε από τη γη και το σύμπαν, αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται. δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. ΒΚ) 

Οι  Μονές ανεξάρτητα από πού ανήκουν (Εκκλησία της Ελλάδος ή Οικουμενικό Πατριαρχείο) ζητούν να μην πληρώνουν ΕΝΦΙΑ για όλα τα ακίνητα τους σε όλη την Ελλάδα

Να μην καταβάλλουν ΕΝΦΙΑ, σε όποιο σημείο της Ελλάδος και εάν βρίσκονται, όλα τα μοναστηριακά ακίνητα (ακίνητα των  Μονών) είτε αυτά ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος είτε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιούνται για λατρευτικούς ή για άλλους σκοπούς (μίσθωσης, κ.λπ.).Αυτό ζητούν από το Συμβούλιο της Επικρατείας δύο  Μονές, οι οποίες αρνούνται να πληρώσουν Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) για τα ακίνητά τους στα οποία δεν τελούνται θρησκευτικές - λατρευτικές τελετές. 

Η μεν πρώτη Μονή καλείται να πληρώσει κάτι λιγότερο από 260.000 ευρώ και η δεύτερη λίγο περισσότερο από 140.000 ευρώ. 

Οι δύο Ιερές Μονές που προσέφυγαν στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο είναι: 1) της  Αναστασίας Φαρμοκολύτριας Χαλκιδικής και 2) του Προφήτου Ηλία της  Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας. 

Πριν δύο χρόνια ο νόμος 4223/2013 προέβλεψε ότι απαλλάσσονται από τον ΕΝΦΙΑ τα ακίνητα που ανήκουν στις Μονές του Αγίου Όρους, είτε αυτά βρίσκονται μέσα στο Άγιο Όρος είτε εκτός αυτού, και ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιούνται για λατρευτικούς σκοπούς ή μισθώνονται σε τρίτους, χρησιμοποιούνται για κατοικίες, κ.λπ. 

Αντίθετα, σύμφωνα με τον ίδιο νόμο, δεν απαλλάσσονται από τον ΕΝΦΙΑ τα ακίνητα των Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Ιερών Μονών, καθώς και των  Μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος, που δεν χρησιμοποιούνται για θρησκευτικούς και λατρευτικούς σκοπούς. 

Αναγκαίο είναι να αναφερθεί ότι τόσο οι Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές στην Ελλάδα ( Μονή Βλατάδων,  Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας,  Μονή Θεολόγου Πάτμου, κ.λπ.) όσο και οι 20 Μονές του Αθλίου Όρους εποπτεύονται πνευματικά και διοικητικά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και εξαιρούνται από την εποπτεία της Εκκλησία της Ελλάδος. Επίσης, δεν εντάσσονται πνευματικά στην Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Από διοικητικής πλευράς αποτελούν αυτοδιοίκητη κοινότητα Ιερών Μονών. Μόνο οι  Μονές της Εκκλησίας της Ελλάδος υπάγονται πνευματικά στον οικείο Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Οι δύο  Μονές που προσέφυγαν στην Δικαιοσύνη (η μία υπαγόμενη στο Πατριαρχείο και η άλλη στην Εκκλησία της Ελλάδος) υποστηρίζουν ότι συντρέχει άνιση φορολογική μεταχείριση μεταξύ των Μονών, η οποία, εκτός από το Σύνταγμα, παραβιάζει και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο αυτής, τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, και τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης, που προστατεύουν το δικαίωμα στη ιδιοκτησία και τους πολίτες από την οικονομική βία. 

Παραβιάζονται αυτοί οι νομοθετικοί κανόνες επειδή εισάγουν άνιση φορολογική μεταχείριση για την ίδια κατηγορία θρησκευτικών νομικών προσώπων (Μονές) ως προς τα ακίνητά τους που βρίσκονται μέσα στην Ελληνική Επικράτεια και είναι εκτός Αθλίου Όρους. 

Αναφορικά ιδίως ως προς το Σύνταγμα υποστηρίζουν ότι παραβιάζονται οι διατάξεις περί ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1) και περί μη διάκρισης στα δημόσια βάρη (άρθρο 4 παρ. 5). 

Όπως αναφέρουν, ο επίμαχος νόμος απαλλάσσει από τον ΕΝΦΙΑ όχι μόνο τα ακίνητα των Μονών του Αθλίου Όρους που βρίσκονται στην επικράτειά του, αλλά και τα ακίνητα των Μονών του Αθλίου Όρους που βρίσκονται εκτός του Αθλίου Όρους και δεν χρησιμοποιούνται για λατρευτικούς - θρησκευτικούς σκοπούς αλλά εκμισθώνονται ή ιδιοχρησιμοποιούνται για άλλους σκοπούς. 

Αντίθετα, σύμφωνα με το γράμμα του επίμαχου νόμου, τα ακίνητα των  Μονών τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και του Οικουμενικού Πατριαρχείου τα οποία δεν χρησιμοποιούνται για λατρευτικούς - θρησκευτικούς σκοπούς δεν απαλλάσσονται του ΕΝΦΙΑ. 

Η ιδιαιτερότητα μεταξύ των Μονών, αναφέρουν οι προσφεύγουσες, είναι μόνο πνευματικής φύσης και δεν μπορεί να αποτελέσει συνταγματικά θεμιτό κριτήριο φορολογικής διαφοροποίησης και διαφοροποίησης ως προς την φοροδοτική ικανότητα κάθε Μονής. 

Επιπρόσθετα, υπογραμμίζουν ότι η «οριζόντια» επιβολή του ΕΝΦΙΑ παραβιάζει τις συνταγματικές επιταγές ως προς το σκέλος εκείνο που προβλέπει ότι οι φόροι πρέπει να επιβάλλονται σύμφωνα με την φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων. 

Επιπλέον επισημαίνουν ότι ο ΕΝΦΙΑ αποτελεί εξοντωτικό φόρο που εμμέσως δεσμεύει την ακίνητη περιουσία των δύο Μονών, κάτι που παραβιάζει το άρθρο 17 του Συντάγματος, το οποίο προστατεύει την ιδιοκτησία. 
Επίσης, η επιβολή του ΕΝΦΙΑ είναι παράνομη, καθώς την τελευταία διετία δεν έχει γίνει η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, όπως προβλέπει η νομοθεσία. 

Οι δύο αυτές υποθέσεις των  Μονών το πρώτο δεκαήμερο του ερχόμενου Νοεμβρίου θα εκδικαστούν με την διαδικασία του επείγοντος (νόμος 3900/2010) στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ως πιλοτικές δίκες. 

Δηλαδή οι όποιες αποφάσεις εκδοθούν από το Συμβούλιο της Επικρατείας για το επίμαχο θέμα θα αποτελέσουν πιλότο για τις εκκρεμείς ανάλογες υποθέσεις στα Διοικητικά Δικαστήρια της χώρας. 

Εισηγητής των υποθέσεων αυτών έχει οριστεί ο σύμβουλος Επικρατείας Γιώργος Τσιμέκας, ενώ πρόεδρος θα είναι αυτός που θα επιλεγεί στις αρχές του ερχόμενου Ιουλίου, καθώς με την εκπνοή του Ιουνίου αποχωρεί λόγω συνταξιοδότησης ο σημερινός πρόεδρος Σωτήρης Ρίζος.

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ: ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ!! ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ

http://apollonios.pblogs.gr/2015/03/sto-symboylio-epikrateias-h-anthellhnikh-orthodoxia-gia-na-mhn-p.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ No 1

http://nottochurch.blogspot.gr/2015/11/1.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ Νο 2

http://nottochurch.blogspot.gr/2016/01/2.html

Βιβλίο "Ελλάς στον Τάφο του Χριστιανισμού: Χριστιανισμός και Εκκλησία: Όλη η Αλήθεια"

https://nottochurch.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html

ΔΕΛΤΙΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΠΤΩΜΑΤΟλατρείας:

Ευτυχία Ξυ
16 Μαΐου 2017

ΔΕΛΤΙΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΠΤΩΜΑΤΟλατρείας:

Που θα πάτε να προσκυνήσετε σήμερα;

1.Την Παναγία την Σουμελά που κάνει έκτακτη εμφάνιση στον Αγ. Κωνσταντίνο στον Πειραιά.

2.Την Αγ. Ελένη που επίσης κάνει έκτακτη εμφάνιση στην Αγ. Βαρβάρα.

3.Το χέρι της Αγ. Μαγδαληνής στον Αγ. Κοσμά τον Αιτωλό στη Νέα Φιλαδέλφεια (λόγω φόρτου εργασίας δεν μπόρεσε να έλθει ολόκληρη).

4.Και στους τρεις, για να εξασφαλίσω ενισχυμένη ευλογία με καλύτερη θέση στον ουρανό!

--------------------------------

Manolis Dimitriou Volonakis με αυτές τις μ@λ@κίες που παρουσιάζουν στον κόσμο εχουν μαζεύψει ολο το χρήμα του πιστού.

Κυριακη Ανδριανακη Πολλές οι επιλογές. Μπερδεύτηκα. Λέω να πάω μέχρι την οσια Νατάσα την αοιδο μπας και ξεμπερδευτω

Giorgos Freeman Το να μαζέψουν το χρήμα του πιστού προβλημά του. Το θέμα είναι πως τα καρναβάλια αυτά τα πληρώνουν ΟΛΟΙ πιστοί και άπιστοι και ειδικά αυτά με τις τιμές αρχηγού κράτους. Που είναι ο πνευματικός κόσμος οι εκπρόσωποι των επιστημονικών συντεχνιών και ειδικά της ψυχιατρικής κοινότητας να πάρουν θέση γι αυτήν την ασχήμια. Γι αυτήν την επίθεση στον πολιτισμό. Μούγκα όλοι. Το γήπεδο του Ελλαδιστάν είναι των παπάδων. Λέμε πως διεκδικούνε την μισή χώρα. ΛΑΘΟΣ μέγα. Την έχουν κυριεύσει ολόκληρη.

Περισσότερες φωτογραφίες - Αναζήτηση google Ιερά Λείψανα

Αναζήτηση google πτωματολατρεία λειψανολατρεία

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ No 1

http://nottochurch.blogspot.gr/2015/11/1.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ Νο 2

http://nottochurch.blogspot.gr/2016/01/2.html

Βιβλίο "Ελλάς στον Τάφο του Χριστιανισμού: Χριστιανισμός και Εκκλησία: Όλη η Αλήθεια"

https://nottochurch.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html

Χριστιανική Λειψανολατρεία: Η ΚΟΠΑΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΖΩΟΥ!!

Όταν ο Καζαντζάκης επισκέφτηκε ένα μοναστήρι κοντά στην Νεάπολη της Ιταλίας, στον δεύτερο όροφο του μοναστηριού είδε μια γυάλινη θήκη με μια νεκροκεφαλή μέσα. Ρώτησε να μάθει γι’ αυτήν κι ο εκεί επιβλέπων του είπε ότι αυτήν ήταν η αγία κεφαλή του Αγίου Στεφάνου. Μετά πήγε στον τρίτο όροφο και είδε πάλι μια γυάλινη θήκη με μια νεκροκεφαλή μέσα. Ρώτησε να μάθει και γι’ αυτήν και ο εκεί επιβλέπων τού τρίτου ορόφου τού είπε ότι αυτήν ήταν η αγία κεφαλή του Αγίου Στεφάνου. – Μα του λέει, κάτω μου είπανε πως η κεφαλή στο δεύτερο όροφο ήταν η κεφαλή του Αγίου Στεφάνου. – Ναι, του λέει ο επιβλέπων του τρίτου ορόφου, αλλά εκείνη ήταν όταν ο Άγιος Στέφανος ήταν μικρός !!!

Πώς περιγράφουν ξένοι περιηγητές την απίστευτη ποικιλία χαλκευμένων κειμηλίων και λειψάνων, που εμπορευόταν ο χριστιανικός κλήρος στο Βυζάντιο.

Σε ολόκληρο το Μεσαίωνα, η πρωταρχική σκέψη, που θερμαίνει τους περισσότερους ταξιδιώτες κατά τις περιπλανήσεις τους, είναι τα εκκλησιαστικά κειμήλια και τα λείψανα των αγίων. Και η μεγαλύτερη φιλοδοξία τους: ν΄ αποκτήσουν κάποιο ιερό ενθύμιο από τους ναούς και τα μοναστήρια της Ανατολής. Τα κειμήλια προσφέρονται σε απίστευτη ποικιλία από τον κλήρο, που συναγωνίζεται σε φαντασία και εφευρετικότητα τους πανούργους μοναχούς. Ο βυζαντινός κλήρος καπηλεύεται την πίστη και την ευλάβεια των ξένων προσκυνητών σκηνοθετώντας και χαλκεύοντας κατά χιλιάδες «αυθεντικά αντικείμενα».

Στον Παρθενώνα, που έχει μετατραπεί σε χριστιανικό ναό, έχει συγκεντρωθεί τόσος πλούτος «ιερών κειμηλίων και αγίων λειψάνων», που η δούκισσα της Αθήνας θερμοπαρακαλούσε το 1379 τον αρχιεπίσκοπο Βελλεστέριο, να της προμηθεύσει μερικά. Ιδού το σχετικό έγγραφο (βρίσκεται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο): «Σεβάσμιε πάτερ, έμαθα, ότι στο ναό της Παναγίας των Αθηνών υπάρχουν πολλά λείψανα της Παναγίας και άλλων αγίων. Παρακαλώ, λοιπόν, την υμετέρα πατρικότητα, να μου στείλετε από τα λείψανα αυτά και θα μου προσφέρετε μεγάλη εκδούλευση»

Ο γάλλος ευγενής Seigneur d΄ Anglure (1360-1412), που έφτασε το 1395 στη Ρόδο, καταγράφει στο οδοιπορικό του τα κειμήλια και τα λείψανα του ναού του αγίου Ιωάννου τού Βαπτιστή: «Μάς έδειξαν πρώτα-πρώτα ένα μπρούτζινο σταυρό, που είναι ξακουστός, επειδή έγινε από τη λεκάνη, όπου ο Χριστός ένιψε τα πόδια των αποστόλων. Έπειτα, μας έδειξαν το δεξί χέρι του αγίου Βαρθολομαίου και ένα πλούσιο χρυσοΰφαντο σεντόνι, που ύφανε με τα χέρια της η αγία Ελένη κι ένα αγκάθι από τον στέφανο του μαρτυρίου του σωτήρος μας Ιησού Χρίστου, ασημωμένο. Αυτό το αγκάθι μπουμπουκιάζει μια φορά το χρόνο, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής. Εμείς το είδαμε κατά το γυρισμό μας από τη Ρόδο -ήταν μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής- να βγάζει βλαστάρι και άσπρα λουλουδάκια. Και πολλοί αξιόπιστοι άνθρωποι μας διαβεβαίωσαν, ότι το αγκάθι, μια μέρα πριν, ήταν κατάξερο και μαύρο». (Le saint voyage de Jerusalem du Seigneur d΄ Anglure publie par Francois Bonnardot et Auguste Longnon, Παρίσι, 1878).

Το 1403 φτάνει στην Κωνσταντινούπολη ο απεσταλμένος τού Ερρίκου Γ΄ της Καστίλλης στην Αυλή τού Ταμερλάνου, Glavijo. Οι βυζαντινοί, για να τιμήσουν τον ισπανό πρεσβευτή οργανώνουν επίδειξη των κειμηλίων, που αποτελούν τους θησαυρούς των ναών της Πόλης. Τα εφτασφράγιστα σεντούκια με τα ιερά αντικείμενα άνοιξαν ύστερα από ειδική τελετή με τρία κλειδιά, που κρατούσαν οι δυο κορυφές της κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας, ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης και το τρίτο ο πρωτοπρεσβύτερος του ναού.

«Φτάνοντας στο ναό του Ιωάννη τού Βαπτιστού, μαζί με το συνοδό μας, έναν αξιωματούχο της Αυλής, είδαμε να ΄χουν παραταχθεί οι ρασοφόροι μοναχοί και να μας περιμένουν κρατώντας πυρσούς και λαμπάδες. Ψάλλοντας θρησκευτικούς ύμνους ανεβήκαμε στον πύργο του ναού, όπου βρισκόταν η κρύπτη με τα άγια κειμήλια.

Πρώτα – πρώτα έβγαλαν οι μοναχοί ένα σεντούκι βαμμένο κόκκινο και το μετέφεραν κρατώντας το ψηλά με επισημότητα στην εκκλησία, ενώ συνεχίζονταν οι ψαλμωδίες. Εκεί το τοποθέτησαν επάνω σ΄ ένα τραπέζι σκεπασμένο με μεταξωτό ύφασμα. Τό σεντούκι ήταν σφραγισμένο με άσπρο βουλοκέρι και το ασφάλιζαν δυο κλειδαριές με ασημένιους θηλυκωτούς σύρτες. Ξεκλείδωσαν, άνοιξαν το σεντούκι κι έβγαλαν στην αρχή δυο ασημένιους δίσκους, που τους χρησιμοποίησαν για την εναπόθεση και την παρουσίαση των ιερών κειμηλίων.

Πρώτα ανέσυραν ένα σάκο από άσπρο δίμιτο, δεμένο ψηλά και σφραγισμένο με βουλοκέρι. Έσπασαν τη βούλα κι έβγαλαν από μέσα ένα μικρό, στρογγυλό, χρυσό κουτί. Μέσα στο κουτί ήταν το “ψωμίον” που “ενέβαψε” ο Χριστός “εις το τρυβλίον” και έδωσε στον Ιούδα κατά το μυστικό δείπνο – σημάδι, ότι αυτός θα τον προδώσει. Ήταν πραγματικά το κομμάτι της μπουκιάς, που ο Ιούδας δε μπόρεσε να καταπιεί. Το είχαν τυλίξει σ΄ ένα κομμάτι κόκκινο πανί και το είχαν σφραγίσει με δυο βουλές από κόκκινο βουλοκέρι. Αυτό το “ψωμίον” είχε τρία δάχτυλα πάχος. Ύστερα, έβγαλαν από τον ίδιο σάκο ένα άλλο χρυσό κουτί, μικρότερο όμως από το πρώτο. Είχε μέσα ένα κρυστάλλινο φιαλίδιο με αίμα τού Χριστού, που έτρεξε από το πλευρό του, όταν ο Λογγίνος τον κέντησε με τη λόγχη του.

Έβγαλαν έπειτα τρίτο χρυσό κουτί. Το καπάκι του είχε τρύπες, σα να έγιναν με αρίδι. Μέσα στο κουτί είδαμε θρόμβους αίματος. Όπως μάς είπαν, ήταν το αίμα, που έτρεξε από μια εικόνα του εσταυρωμένου, όταν κάποιος εβραίος στη Βηρυτό τόλμησε να πληγώσει την εικόνα για να προσβάλει τον Κύριο. Ύστερα έβγαλαν από τον ίδιο σάκο άλλο ένα κρυστάλλινο φιαλίδιο με μικρή αλυσίδα στο βούλωμά του. Εκεί μέσα ήταν κάτι πορφυρά πανάκια με μερικές τρίχες από τα γένια τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, απ΄ αυτές, που του ξερίζωσαν οι εβραίοι, όταν τον σταύρωσαν. Έπειτα έβγαλαν μια πλατειά θήκη μ΄ ένα κομμάτι μαρμαρόπλακας. Πάνω σ΄ αυτή την πλάκα είχε αποτυπωθεί το σώμα του Κυρίου, όταν τον κατέβασαν οι μαθητές από τον σταυρό.

Από την ίδια θήκη έβγαλαν, επίσης, ένα κουτί δουλεμένο μ΄ ασήμι και μάλαμα, σφραγισμένο με έξη βουλές και κλειδωμένο. Η κλειδαριά έδενε πάνω σε έξη διπλούς, στρογγυλούς κρίκους, απ΄ όπου κρεμόταν το ασημένιο κλειδί. Άνοιξαν το κουτί κι έβγαλαν ένα δίσκο σκεπασμένο με χρυσή πλάκα, όπου είχε στερεωθεί η αιχμή της λόγχης τού Λογγίνου, που κέντησε το πλευρό του σωτήρος μας. Ήταν μια λεπίδα με υποδοχή στο πίσω μέρος για την εφαρμογή της ξύλινης λαβής. Η λόγχη είχε μήκος μιας παλάμης και δύο δακτύλων.

Στον ίδιο δίσκο είχε προστεθεί κι ένα κομμάτι από ρόπαλο. Μ΄ αυτό χτύπησαν στο κεφάλι τον Κύριο, καθώς βρισκόταν μπροστά στον Πιλάτο. Επίσης και ένα κομμάτι από τον σπόγγο, που εμποτισμένος με χολή και όξος, είχε δοθεί στο Χριστό επί τού σταυρού. Στο ίδιο κουτί υπήρχε και ο χιτώνας του Ιησού, που επάνω του οι στρατιώτες “έβαλον κλήρον”. Ήταν διπλωμένος και σφραγισμένος με πολλές βούλες, για να μη μπορούν εκείνοι που έρχονται να το δουν, να κόψουν κανένα κομμάτι από το ιερό κειμήλιο, όπως έχει γίνει στο παρελθόν. Το ένα μανίκι του χιτώνα είχε αφεθεί έξω από το διπλωμένο και σφραγισμένο τμήμα του. Ήταν δίμιτο πανί κόκκινο».

Οδήγησαν ύστερα τον ισπανό πρεσβευτή στο μοναστήρι τού Παντοκράτορα. Εκεί είδε μιαν άλλη μαρμάρινη πλάκα, όπου είχε εναποτεθεί το σώμα του Κυρίου μετά την αποκαθήλωση. «Πάνω στην πλάκα διακρίνονται τα πετρωμένα δάκρυα των μαθητών του».

Στον Γαλατά, επίσκεψη μοναστηριών και επίδειξη νέων λειψάνων. «Στο Πέραν υπάρχουν δυο πλούσια και ομορφοχτισμένα μοναστήρια, του αγίου Παύλου και του αγίου Φραγκίσκου. Εκεί, μας έδειξαν τα εξής άγια λείψανα: ένα κόκκαλο της λεκάνης της αγίας Αικατερίνης. Το μακρύ κόκκαλο τού χεριού της Μαρίας της Μαγδαληνής. Το δεξί χέρι της αγίας Άννας. Λείπει όμως το μικρό δάχτυλο. Όπως λένε, το έκοψε ο αυτοκράτορας Μανουήλ, για να το προσθέσει στην ιδιωτική του συλλογή. Το μοναστήρι έχει καταθέσει αγωγή εναντίον του».

Το 1435, τριάντα χρόνια μετά τον Glavijo, θα έχει την ευκαιρία να προσκυνήσει τα ιερά κειμήλια του ναού της αγίας Σοφίας ο Ισπανός ευγενής Pedro Tajur. (Andazas y viajes de Pedro Tajur por diversas partes del΄ mundo avidos (1435-1439), Miguel Ginesta, Μαδρίτη, 1874). Την ξενάγησή του είχε αναλάβει ο ίδιος ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος. Αφηγείται ο ισπανός περιηγητής:

«Μόλις τελείωσε η λειτουργία, ο αυτοκράτορας πρόσταξε να μου δείξουν τα άγια κειμήλια. Πήρε ο ίδιος το ένα κλειδί και ο πατριάρχης, που βρισκόταν εκεί, το άλλο. Το τρίτο κλειδί το κρατούσε ο πρωθιερέας της αγίας Σοφίας. Οι παππάδες, ντυμένοι τα άμφιά τους, έβγαλαν με επισημότητα τα εξής ιερά κειμήλια: Τη λόγχη, που έπληξε την πλευρά τού Κυρίου, ένα εξαίσιο κειμήλιο. Το χιτώνα τού Χριστού (χωρίς ραφή). Πρέπει να ήταν άλλοτε βιολετής, γιατί τώρα έχει γίνει από την πολυκαιρία σκούρος. Ένα από τα καρφιά τού σταυρού και ο στύλος, όπου έδεσαν το Χριστό, για να τον μαστιγώσουν. Μού έδειξαν επίσης πολλά ατομικά αντικείμενα της Παναγίας, τη σχάρα όπου έψησαν τον άγιο Λαυρέντιο και άλλα πάνσεπτα κειμήλια»

Το 1432 ο Bertrandon de la Brocquiere, απεσταλμένος τού βασιλιά της Γαλλίας, είδε τα κειμήλια τού ναού της αγίας Σοφίας και των αγίων Αποστόλων. Ιδού η αφήγησή του (Voyages d΄ outremer des annees 1432 et 1433 par Bertrandon de la Brocquiere, conseiller et premier ecuyer tranchant de Philippe le Bon, Παρίσι, 1804):

«Στην αγία Σοφία, μού έδειξαν τον έναν από τούς χιτώνες τού Χριστού, τη λόγχη, που τον εκέντησε και το καλάμι, που τού έβαλαν στο χέρι κατά τη διαπόμπευση. Επίσης, μού έδειξαν τη σχάρα, όπου ψήθηκε ο άγιος Λαυρέντιος και μια μεγάλη σκαλιστή πέτρα σε σχήμα κρήνης, όπου ο Αβραάμ ετάισε τούς τρεις αγγέλους, που είχαν εντολή να αφανίσουν τα Σόδομα και τα Γόμορα. Στο ναό τού Παντοκράτορα, μού έδειξαν την πέτρινη πολύχρωμη πλάκα, που ο Νικόδημος είχε πελεκήσει για τον τάφο του, αλλά τη χρησιμοποίησε για να εναποθέσει το σώμα τού Χριστού μετά την αποκαθήλωση. Η Παναγία έκλαιγε πάνω στο σώμα τού  Ιησού και τα δάκρυά της, που έπεφταν πάνω στην πλάκα, έχουν μείνει εκεί από τότε πετρωμένα. Στο ναό των αγίων Αποστόλων, μού έδειξαν την κολώνα, όπου έδεσαν τον Ιησού Χριστό, για να τον μαστιγώσουν μπροστά στον Πιλάτο»

Φωτό κάτω: Το ευσεβές ρωμιοποίμνιο εκστασιάζεται, όταν οι ρασοφόροι του επιδεικνύουν “θαυματουργές” εικόνες, ζώνες, κόκκαλα κ.λπ. Ο εξουσιαστής με τον εξουσιαζόμενο αποτελούν δίπολο. Αν δεν υπήρχε ο ένας, δεν θα μπορούσε να υπάρχει κι ο άλλος. Αν δεν υπήρχε το αφελές ποίμνιο, δεν θα υπήρχαν οι ρασοφόροι και το αντίστροφο.

Πρωινάδικο της Ρωμιοσύνης διαφημίζει τα δώρα των μάγων, που διαθέτει η αγιορείτικη μονή του αγίου Παύλου και περιφέρει τακτικά -με το αζημίωτο- σε διάφορες εκκλησίες ανά την επικράτεια και όχι μόνον.

Γεμάτα τεμάχια πτωμάτων είναι ακόμα και στις μέρες μας τα μοναστήρια και οι εκκλησίες της χριστιανικής πανούκλας. Στην μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, μέσα σε 26 θήκες φυλάσσονται κρανία, χέρια, πόδια κ.λπ. τεμάχια από πτώματα 56 “αγίων”.

Το 1455 έφθασε στη Ρόδο των Ιπποτών, που αντιμετώπιζε τρομακτική πίεση από τούς Οθωμανούς, μια ομάδα γερμανών εθελοντών, νεοσταυροφόρων. Ανάμεσά τους και ο νεαρός Jorg von Ehingen, που υπηρετούσε στην Αυλή τού δούκα Αλβέρτου της Αυστρίας, αδελφού τού Φρειδερίκου Γ. Ήταν 25 χρόνων ο Ehingen, όταν αντίκρυσε τα τείχη της Ρόδου ύστερα από το αναγκαίο προσκύνημα στους αγίους τόπους. Έμεινε έντεκα μήνες στο νησί. Στο ημερολόγιό του περιγράφει λεπτομερώς την περιήγησή του στην Παλαιστίνη. (Τhe diary of Jorg von Ehingen, translated and edited by Malcolm Letts, Λονδίνο, 1929). Στη Ρόδο ούτε είδε ούτε άκουσε τίποτα. Σημειώνει μονάχα: «Ο Μέγας Άρχων των Ιπποτών μ΄ ετίμησε με πολύτιμα δώρα. Μού χάρισε ακόμα μερικά άγια λείψανα και το σπουδαιότερο, ένα αγκάθι από τον στέφανο τού μαρτυρίου τού Χριστού μας».

Η αποχαύνωση του ποιμνίου με ιερά ξύλα, ζώνες, καρφιά, πτώματα κ.τ.λ. δεν είναι αποκλειστικότητα της Ανατολικής Εκκλησίας. Η Δυτική Εκκλησία ακολουθεί τις ίδιες ακριβώς πρακτικές, ναοί και μοναστήρια της είναι γεμάτα από τέτοιου είδους αντικείμενα, όπως για παράδειγμα την Ιερά Σινδόνη, ένα πανί, με το οποίο σκουπίστηκε ο Χριστός. Οι πιστοί βέβαια, καθόλου δεν πτοούνται από τις επιστημονικές αναλύσεις, που για τη συγκεκριμένη περίπτωση της Ιεράς Σινδόνης απέδειξαν, ότι δεν είναι κατασκευασμένη τη ρωμαϊκή εποχή, αλλά το Μεσαίωνα.

Σε αποσπάσματα από βίντεο, που προβλήθηκε από την ΕΤ3 την Μεγάλη Παρασκευή, φαίνονται τα αποτελέσματα της επιστημονικής εξέτασης με μηχανήματα και μεθόδους της σύγχρονης τεχνολογίας ενός άλλου παρόμοιου ιερού αντικείμενου, που χαίρει επίσης μεγάλης εκτίμησης: Της Ιεράς Λόγχης, της λόγχης εκείνης δηλαδή, με την οποία ένας ρωμαίος τρύπησε τον Ιησού στο σταυρό. Παρ’ ότι η Ιερά Λόγχη αποδείχθηκε, ότι δεν είναι της ρωμαϊκής εποχής, αλλά 7-8 αιώνες μεταγενέστερη, της εποχής τού Καρλομάγνου, εξακολουθεί να λατρεύεται στις δυτικές εκκλησίες μέχρι και σήμερα.

O μοναχός Felix Faber, που ταξίδεψε το 1482 στους αγίους τόπους, κατέγραψε κατά την άφιξή του στη Ρόδο τα άγια λείψανα, που είδε στους ναούς: «Ένα κομμάτι από το σταυρό τού Ιησού Χριστού, ένα από τα δηνάρια, που πήρε ο Ιούδας, δύο αγκάθια από τον στέφανο τού Κυρίου (το ένα ανθίζει κάθε Μεγάλη Παρασκευή) ένα σταυρό καμωμένο από τη λεκάνη, όπου ο Χριστός ένιψε τα πόδια των μαθητών ύστερα από το μυστικό δείπνο και πολλά άλλα λείψανα, που είδα και άγγιξα». (Felix Faber: Evagatorium).

Είχαν τόσο αποθρασυνθεί οι καλόγεροι, που εμπορεύονταν τα ιερά κειμήλια και τόσο εφευρετικοί, ώστε τολμούσαν να προσφέρουν στους αφελείς χριστιανούς για να προσκυνήσουν τούς -στεναγμούς τού Ιωσήφ, τα κέρατα τού Μωυσή και τα φτερά των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Και φυσικά δεν δίσταζαν να πουλάνε αντί κολοσσιαίων ποσών ακόμα και «κειμήλια» που, υποτίθεται, πως είναι μοναδικά. Έτσι βρέθηκαν ύστερα από λίγους αιώνες στην Ιερουσαλήμ, στην Κωνσταντινούπολη, σε ναούς και μοναστήρια της Ανατολής δεκάδες λόγχες, αμέτρητες χλαμύδες τού Χριστού, χιλιάδες καρφιά τού σταυρού και αγκάθια από τον «ακάνθινον στέφανον».

Όσο για τα κομμάτια «τίμιου ξύλου» κυκλοφορούσαν τόσα, που αντιστοιχούσαν σε μυριάδες σταυρούς. Κανένας προσκυνητής δεν γύριζε από την Ανατολή με άδεια χέρια. Η ευλάβεια συνδυαζόταν με την κερδοσκοπική προσδοκία. Τα κειμήλια μεταπουλιόνταν σε αστρονομικές τιμές στα ευρωπαϊκά μοναστήρια κι εκείνα με τη σειρά τους μεταβάλλονταν σε πακτωλό αργυρολογίας.

Κι όταν στο χρηματιστήριο των ιερών κειμηλίων εξαντλήθηκαν τα δάκρυα της Παναγίας -είχαν κυκλοφορήσει στη χριστιανική οικουμένη τόννοι ολόκληροι- και τα φτερά των αγγέλων και τα γένια τού Ιησού και τα εργόχειρα της Παναγίας, άρχισε το εμπόριο των δήθεν αγίων λειψάνων, που προσφέρονταν σε απίστευτη ποικιλία.

Η διαφήμιση για τις θαυματουργές δυνάμεις τους έδωσε νέα ώθηση στην ανίερη συναλλαγή. Επειδή οι τιμές έφθασαν σε αστρονομικά επίπεδα, οι ευσεβείς κυνηγοί των αγίων λειψάνων τα διαμέλιζαν κι ένας έπαιρνε την κάρα, άλλος τον κορμό κι άλλος τα χέρια και τα πόδια. Λείψανα λ.χ. της αγίας Μαρίνας βρίσκονται σε πολλά ελληνικά μοναστήρια. Μόνο στο Άγιο Όρος φυλάσσονται μέλη τού λειψάνου της αγίας στις μονές Μεγίστης Λαύρας, Ιβήρων, Διονυσίου, Κουτλουμουσίου, Ζωγράφου, Δοχειαρίου, Φιλόθεου, Ξενοφώντος και στις σκήτες Ευαγγελισμού της μονής Ξενοφώντος και Βογοδορίτσα τού ρωσικού μοναστηριού. (Χ. Γ. Πατρινέλη: Εκκλησιαστικαί ειδήσεις εκ τού ημερολογίου τού Marino Sannuto, Δελτ. Iστ. και Eθν. Eταιρ., 1965 και ιερομόναχου Γερασίμου: Προσκυνητάριον τού Αγίου Όρους Άθω, Καρυές, 1949)

Φυσικό ήταν, υστέρα από τον ευλαβικό αυτό ζήλο, να βρεθούν αφθονία λειψάνων του ίδιου αγίου. Σώζονται λ.χ. εικοσιέξη κάρες τού αγίου Ιουλιανού, δέκα τού Ιωάννου τού Βαπτιστού, έξη τού αγίου Ανδρέου και δέκα εφτά κεφαλές, τριάντα εφτά σώματα τού  αγίου Παγκρατίου, τρία ακέραια σώματα, έξη κάρες και αμέτρητα χέρια και πόδια τού αγίου Ιγνατίου, μ΄ όλο, που σύμφωνα με το συναξάρι του, έγινε βορά των θηρίων.

Οι πανούργοι καλόγεροι εκμεταλλεύονταν τη λαϊκή αμάθεια και οικονομούσαν χρήμα κι εξουσία.

@Κυριάκος Σιμόπουλος

***

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Χριστιανική Λειψανολατρεία Β’

Τι σχέση έχουν τα πτώματα -ζωντανά και ψόφια- με τον Θαλή, τον Δημόκριτο, τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρη και τους ΕΛΛΗΝΕΣ φιλοσόφους;

Τι σχέση έχει η Εβραϊκή – Ορθόδοξη – Χριστιανική Πανούκλα με τους ΕΛΛΗΝΕΣ;

Να σου πω εγώ.

ΚΑΜΙΑ

Δείτε στις φωτογραφίες «οι Άγιοι από τις Κατακόμβες» το 1578 η ανακάλυψη ενός δικτύου από κατακόμβες που σχημάτιζαν πραγματικούς λαβύρινθους, ακριβώς κάτω από τους δρόμους της Ρώμης έφερε στο φως αυτά τα λείψανα που έγιναν «Άγιοι» εξαιτίας του υποτιθέμενου θάρρους τους και της αδιάκοπης υποστήριξης τους στα Χριστιανικά πράγματα.

Οι εντυπωσιακοί σκελετοί που δήθεν βρέθηκαν εκεί ονομάστηκαν «Οι Αγιοι στις Κατακόμβες» και βρέθηκαν διακοσμημένοι με πολύτιμους λίθους, ακριβά υφάσματα, κορώνες, πανοπλίες, ακόμη και περούκες. Εμφανίζονται στις εκκλησίες, έτσι ώστε να θυμίζουν στους επισκέπτες τον πλούτο που περιμένουν τους καλούς πιστούς μετά θάνατον. Την ιστορία των Αγίων και τη σημερινή τους κατάσταση καταγράφει και απαθανατίζει ο αυτοαποκαλούμενος «κυνηγός κειμηλίων» Πολ Κουδουνάρης στο βιβλίο του «Heavenly Bodies: Cult Treasures & Spectacular Saints From the Catacombs»

Απολαύστε κρετινισμό!!! 

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ

ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ http://terrapapers.com/?p=38528

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ No 1

http://nottochurch.blogspot.gr/2015/11/1.html

Φωτογραφικό Υλικό: Άλμπουμ Νο 2

http://nottochurch.blogspot.gr/2016/01/2.html

Βιβλίο "Ελλάς στον Τάφο του Χριστιανισμού: Χριστιανισμός και Εκκλησία: Όλη η Αλήθεια"

https://nottochurch.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html